özlenilen şeyler

klişe belki ama eskiler.. çok yaşlı olmaya gerek yok.. herşey güzelleşiyor sandıkça dibe vuruyoruz . herşeyi kaybetmemize gerek yok ben özlüyorum.. eski bayramları eski mahalle komşu diyaloglarını/ ilişkilerini eski oyuncaklari... eski şarkılar.. eskide kalıp eskimeyen herşeyi

eski sevgiliyle sevişme

küçükken yaptığım kartondan mekan yapmak,kumlardan kale yapmak,tahtalardan mini lunapark yapmak..çok güzel günlerdi be

ben en çok eski ben'i özlüyorum

özleyecek kadar güzel bir çocukluğum yoktu, sevdiklerimi özlüyorum sadece. umarım yanlarında olabilirim.

heyecanla izlenen milli maçları özlüyorum ben cidden ya 2006 dan sonrası keyif vermemeye başladı

hiçbir derdimin tasamın olmadığı , yemeğin anadan , suyun biberondan olduğu zamanlarda ki gibi mutlu , mesut , huzurlu uyumak , kısacası bebekliğimi özledim

bir bakıma her şey aslına bakarsanız gün gelir kötü günlerimizi bile özleyebiliriz

küçücük kırmızı ayakkabılı, kırmızı pelerinli bir kız vardı. simsiyah saçları simsiyah gözleri.. konuştuğunda gözlerinin içi gülerdi. i̇nsanların kalbi yumruğu büyüklüğündeymis bunu öğrenmisti. düşündü ki büyüdükçe insanlar daha çok sever. noktaları birleştirince ortaya bir resim çıkıyordu düşündü ki eğer yazarsa karşısındaki insan onu anlar. çok kar yağıyordu, pencereden izliyordu yavaş yavaş süzülüyordu kar taneleri ne güzeller uzaktan. ama öğrendi ki insanlar büyüdükçe daha çok sevmez insanlar sevmez. öğrendi ki ne kadar yazarsan yaz ne kadar bağırirsan bağır karşındaki sana kör ve sağır oldukça hiç bi yere varamazsin. öğrendi ki kar uzaktan güzeldir ama üşütür, gördüğüne aldanma bugün yüzüne gülümseyen yarın yüzündeki gülümsemeyi alır. ben bu küçük kırmızı ayakkabılı kızı özledim hiç bi şey bilmeyen hayatı guzel zanneden küçük kızı özledim

eski ramazanlar.

ps2 de martins ile gol atıp takla attırmayı özledim beyler. ne bileyim davids, riquelme falan vardı mutluyduk...

sokağa çıkıp kız erkek demeden top oynamayı, kendi çabamızla evimizden getirdiklerimizle birimizin bahçesinde piknik yapmayı, kendi emeğimizle havlularla yaptığımız bebeklerle oynamayı, çamurdan kanepe, pasta yapıp komşuculuk oynamayı, televizyonların, telefonların, tabletlerin hayatımızın merkezi olmadığı zamanları çok özledim beee.

soba daki kestanenin cizirtili pismesi o hafif yanigin tadi 😍

ben anneannemi özledim. onun yaptığı kahkeleri, tuzlu yoğurtlari, ekmekleri, biberli ekmeklerini... her şeyini. ya da galiba ben şimdiden acıktım. özür dilerim anneanne seni de alet ettim açligima. nur içinde yat.

kesinlikle ilkokul çünkü şimdiye kadar en mutlu olduğum zamanlar o zamanlardı

tasolarım

daninonun içine çay kaşığı saplayıp dondurmak

sözlüğün eski havasını özlüyorum nerde o eski yazarlar

alex de souza :'(

eski ranza arkadaşım.

bir avuç güzel insan.

canım anneannem bi anda son kez sarılamadan gitti bu boklu gezegenden, onu çok özlüyorum be

çocukluğum.

"anne bitti!!" diye bağırdığım zamanları

eski sevgilim. bu sabah yine rüyamda onu görürken uyandım haliyle katlandı bu özlem. keşke ihtimali olsa

tavşan kaç tazı kovala oynarken mendili sevdiğim kızın arkasına atmayı özledim, kaçarken o yakalayamazsa üzülmesin diye yavaşlamayı ve yaptığım bu centilmenlikle gelen küçük mutluluklarımı özledim. yoksa rüzgar gibi koşardım eskiden, şimdiyse çok fazla burukluklar bindi omuzlarıma, artık o kadar hızlı koşamıyorum

aile olmayı

üniversite hayatımda derslerin sıkıcılığın ders aralarında arkadaşlarla içilen sigaralar ve muhabbetleri özledim hele de kışın o soğukta çayımızı titreyerek içmek varya paha biçilemez çok özledim.

samimiyet

mavi bir leğenimiz vardı küçükken o leğenin içine sığabiliyordum o leğende yıkanırdım hep onu küvet gibi doldurup içine girdim mi bu dünyadaki tüm mutluluk bana aitti evet gerçekten hissediyordum dünyanın en mutlu çocuğu bendim şimdi o mavi leğene sığmayacak kadar büyüğüm bu hikayede neyi özlediğimi düşünüyorum küçük mavi bir leğene sığabilecek kadar küçük olmayı mı yoksa dünyadaki tüm mutluluğu yüreğine sığdırabilecek kadar büyük olmayı mı

kesinlikle çocukluk. dert nedir tasa nedir bilmemek çok güzeldi be.

muhabbet etmek. birileriyle oturup saatlerce fakat sıkılmadan, ulan konu kalmadı diye düşünmeden 1e1 muhabbet etmek. bayadır yapamıyorum bunu

sobanın üstünde yapılan kestaneeeeee

kahvaltı sonrası çay içmeyi o kadar özlemişim ki. şükür kavuşturana.

kahvaltı yapmayı özlemişim oh be

ben şimdiden bütün şehrin aynı anda yemek yemesini özledim

sabah sigarası

bazı zamanlar yarınlari düşünmeden geçen günlerimi özlüyorum dertsiz,kaygısız,bomboş geçen o günleri arıyorum bazen

geçen yıl bu zamanlardaki halimi

üstteki yazarın amına koymayı özledim.

soğuk havayı sevmeyen biri olarak....inanilmaz ama kışı özledim ⛄☃❄

geceleri ev serin olduğunda üşüyerek yatıp sabah sımsıcak yatakta kedi gibi uyanmak. artık kombiyi fazlasıyla açtığımızdan bu tadı da kaybeder olduk. yaz kış demeden geceleri üstümüzden yorgan hoplatıyoruz artık.

genelde en çok özlediğim şey bir koku oluyor ..

ben 7-8 yaşıma dönüp evden 1 lira alıp piknik yaptığımız günlere dönmek istiyorum tarifsiz mutluluk resmen. tam olarak özlediğim bu işte

çocukluğunu özleyenler ağlayan çıksın kasıyor...

eski halimi çok özlüyorum

adaptör ısınana kadar atari oynamak. isınınca patlamasından korkarak mecburen kapatmak.sıcak adaptör, sıcak atari kasedi kokusunu içine çekmek...

okuldan sonra deli gibi akşama kadar top oynamak

ortaokulu, futbolcu kartlarını, okuldan gelip çantayı fırlatıp sahte alex formasını giyip sokağa giderek top oynamayı, aldığım üç kuruş parayı cips almayı veya internet kafeye gitmeyi özlerdim. ben küçüklüğümü özledim sözlük, büyümek bana göre değilmiş.